Wg Wikipedii - zwyczaj ten,
praktykowany przez Słowian i plemiona bałtyckie, w różnych stronach Polski
określany był jako wyżynki, obrzynki, wieniec, wieńcowe,
okrężne. Obrzęd dożynek prawdopodobnie związany był pierwotnie z kultem
roślin i drzew, potem z pierwotnym rolnictwem. Wraz z rozwojem gospodarki folwarczno-dworskiej
w XVI wieku dożynki zagościły na dworach majątków ziemskich. Urządzano je dla
żniwiarzy (służby folwarcznej i pracowników najemnych) w nagrodę za wykonaną
pracę przy żniwach i zebrane plony.
Dożynki to ludowe święto, które
połączone jest z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych. Zwyczaje
dożynkowe mają charakter religijny, świecki oraz ludowy. Powiązane są z zabawą
z okazji zakończenia zbiorów. Uroczystościom zazwyczaj przewodzi Starosta i
Starościna.
Na początku wznoszone są
specjalne wieńce wykonane ze zbóż, kłosów oraz polnych kwiatów. Następnie
Starosta i Starościna wręczają bochen chleba upieczonego z mąki pochodzącej z
ostatnich zbiorów Gospodarzowi dożynek, którego funkcję najczęściej pełni
kapłan (religijne) lub przedstawiciel lokalnej administracji państwowej bądź
samorządowej (świeckie). Później składane są symboliczne dary z najnowszych
plonów. Zwieńczeniem dożynek jest najczęściej festyn ludowy.
W Kościele ewangelickim
obchodzone jest Dziękczynne Święto Żniw, wypadające w pierwszą niedzielę po
dniu św. Michała (23 września). Podobnie jak w Polsce, w Niemczech i Szwajcarii
uroczystość Erntedankfest (dosł. święto dziękczynienia za plony) ma również
charakter ogólnokrajowy.
Dożynki odbywają się od dawien dawna w każdej gminie,
gdyż tylko w taki sposób jesteśmy w stanie podziękować rolnikom, pszczelarzom
oraz sadownikom za Ich bardzo ciężką pracę. Jakże często nie docenianą.
Dziękuję...
