Słodka przekąska...

Ostatnio miałam okazję upiec rogaliki na specjalną uroczystość… Piękne, rumiane, zapraszają do konsumpcji… Nie są wymyślnym daniem, ale prezentują się całkiem, całkiem… Do tego bierzesz je w rękę i nie musisz podstawiać talerzyka. Czyli wersja dla oszczędnych w zmywaniu naczyń. Oto przepis. 

Składniki:

600 g mąki pszennej, 30 g świeżych drożdży lub opakowanie suchych, 250 ml mleka, 125 g masła, 5 łyżek cukru, szczypta soli, 3 jajka, do posmarowania: żółtko + 1 łyżka mleka

Przygotowanie:

Ciasto wyrabiaj w misce przez około 15 minut, aż będzie gładkie i elastyczne. Przykryj ściereczką i odstaw na 45 minut do wyrośnięcia. Wyjmij na oprószoną mąką stolnicę i połącz w gładką kulę chwilę wyrabiając ciasto. Podziel na 3 części. Pierwszą część rozwałkuj na placek ok. 30 cm średnicy. W razie potrzeby podsyp mąką. Pokrój na 8 trójkątów. Zawiń rogaliki zaczynając od podstawy trójkąta. Wcześniej dodaj nadzienie: u podstawy trójkąta połóż łyżeczkę jabłek, marmolady, nadzienia serowego lub 2 kosteczki czekolady. Odkładaj na 2 blachy wyłożone papierem do pieczenia z zachowaniem odstępów. Odstaw na ok. 20 minut do podrośnięcia. W międzyczasie za pomocą pędzelka posmaruj wierzch roztrzepanym żółtkiem z mlekiem. Piekarnik nagrzej do 180⁰C. Wstaw pierwszą blaszkę z rogalikami i piecz na złoty kolor przez ok. 18 minut. Upiecz pozostałe rogaliki. Skrop lukrem lub posypać cukrem pudrem.

Na niedzielne podwieczorki jak znalazł…

Jest blisko Ciebie...

Ostatnie wydarzenia w kraju strasznie mnie przytłoczyły. Nikt z nas nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Wszyscy cieszyliśmy się móc wspomóc WOŚP, w tym jakże pięknym dniu. Dniu, na który tak czekamy, bo wrzucając choćby złotówkę, mamy poczucie spełnienia i "okazania" dobroci drugiemu człowiekowi. 

Niestety są wśród nas ludzie źli i podli. Zakłamani i obłudni. I dzisiaj piszę post o hipokrytach, którzy jak węże wiją się wśród nas... Mamiąc, wabią i wciągają w swoje intrygi, by później wykorzystać swoją niby przewagę nad innymi i pokazać, że Ci inni są źli... Za to oni są prawi, uczciwi, i skrzywdzeni przez innych...  HIPOKRYCI!

Hipokryta - to pojęcie kojarzy się bardzo negatywnie… Jest to termin, który wywodzi się z języka greckiego, w którym "hypokrisis" znaczy "udawanie". Na udawaniu właśnie hipokryzja jest zbudowana. U hipokryty występuje bowiem rozbieżność między zasadami moralnymi, które głosi, a ich przestrzeganiem we własnym życiu. Z drugiej strony, hipokryta często zachowuje się jak chorągiewka na wietrze - w którą stronę wiatr zawieje, w tę hipokrytę skieruje. Taka osoba dostosowuje bowiem głoszone przez siebie tezy, swoje zachowanie do tego, czego od niej oczekuje odbiorca. 

Hipokryta to osoba, która otwarcie głosi konkretne zasady moralne, a jednocześnie je łamie. Nie lubimy takich ludzi za fałszywe przedstawianie siebie w lepszym od innych ludzi świetle. Za ich dwulicowość. Takie zachowanie jest jednym z głównych sygnałów, dzięki którym rozpoznamy hipokryzję. Hipokryta poucza innych w kwestiach, których sam nie przestrzega i… uwielbia plotki. Nierzadko osiąga dzięki swojej dwulicowości sukces. Łatwo to zauważyć w polityce – nawet tej maleńkiej. 

Znacie kogoś takiego? Bo ja na "naszym podwórku" mogłabym wymieniać i wymieniać...

WOŚP... Dlaczego?

Zapewne każdy z nas miał styczność z urządzeniami zakupionymi przez WOŚP.  Ile razy „korzystam ze szpitalnych usług” (sama bądź w odwiedzinach), widzę przyklejone serducha, duże i małe. Wtedy dopada mnie duma, że… cytując Biedronia „daję Owsiakowi”. Bo to przecież „namacalna” pomoc.  I jednej strony serce się raduje, że taki sprzęt jest i pomaga nam wszystkim, a z drugiej… staje się smutne, gdy słyszy się ten ciągły hejt na Owsiaka… 

Wrzucając pieniążki do puszek, nikt z nas nie przypuszcza, że za chwilę może sam korzystać z pomocy WOŚP. Do tej pory zbieraliśmy pieniążki m.in. dla: kardiochirurgii dziecięcej, ratowania życia dzieci poszkodowanych w wypadkach, ratowania życia niemowląt i dzieci młodszych, ratowania życia dzieci z chorobami nerek, ratowania życia dzieci z wadami wrodzonymi, nowoczesnych metod diagnostyki i leczenia w neonatologii i pediatrii, dzieci z chorobami onkologicznymi , godnej opieki medycznej seniorów, dla… Tak wiele…

Ale ja nie o tym chciałam pisać. Dzisiaj piszę o czymś innym. Bez zbędnych komentarzy. Do przemyślenia. Muszę Wam powiedzieć, że jestem zmęczona przepychankami i zniesmaczona wszystkimi manipulacjami, które się nam serwuje. I z góry, i tu na dole. Tak łatwo jest oceniać innych ludzi. Nie siebie! Bo to jest najtrudniejsze – ale innych. Jak łatwo jest wywlekać takie fakty z ich przeszłości, które świadczą o tym, że są „złymi ludźmi”? Jak łatwo jest manipulować zdobytymi informacjami, aby słowa, pomysły, działania innych osób, automatycznie przez odbiorcę zostały potępione. 

Na stos! Tak często dopada nas wszechwiedza o innych… A nikt z nas nie wie, jakich wyborów dokonałabym, gdybym była tym lub tym. Gdybym przeszła chorobę lub spotkałoby mnie jakieś nieszczęście. Gdybym mieszkała w jakiejś wiosce na końcu świata. Gdybym musiała dokonać aborcji. Gdybym popadła w jakiś nałóg. Gdybym żyła w patologicznej rodzinie. Gdybym…

Dzisiaj nie jestem w stanie odpowiedzieć na pytanie „Jakich wyborów bym dokonała?” Lepszych, a może gorszych? Któż jest w stanie mnie osądzić? I czy w ogóle ma do tego prawo? Z drugiej strony jakim trzeba być zepsutym człowiekiem, aby dokonywać takich manipulacji, oskarżeń, haniebnych historyjek, zmyślonych słów… Ile trzeba mieć w sobie chamstwa, tupetu i nienawiści, aby rzucać tego typu oskarżenia/zmyślenia/manipulacje w publicznej telewizji/z publicznych komputerów/z…

Nie oceniam ludzi przed poznaniem… Każdy nowo poznany przeze mnie człowiek – ma u mnie carte blanche – i może się stać „gościem z mojej bajki”. Manipulantów wyczuwam intuicyjnie i nie idę z nimi w jednym rzędzie, bo nienawidzę obłudy.

A Ty – wiesz jakich dokonałabyś wyborów? I czy Jesteś tego pewna?

Delicious...

Ciasto końca lata... Kruchy spód, duża ilość malin w malinowej galaretce, kremowa masa śmietankowa i wieńcząca ciasto chrupiąca beza z migdałami. Ciasto można piec przez okrągły rok. Z powodzeniem można użyć malin mrożonych.

Składniki na ciasto kruche:

3 żółtka, 30 g cukru pudru, pół łyżeczki proszku do pieczenia, 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii (lub pół opakowania cukru wanilinowego, około 8g), 150 g mąki pszennej, 100 g masła

Wszystkie składniki schłodź. Składniki na kruchy spód szybko zagnieć ręcznie lub zmiksuj w malakserze. Uformuj kulę, lekko spłaszcz, owiń w folię spożywczą, schłodź w lodówce przez 60 minut. Przygotuj prostokątną blachę o wymiarach 23 x 33 cm. Wysmaruj ją masłem, wyłóż papierem do pieczenia. Schłodzone ciasto wyjmij z lodówki, wyłóż nim dno formy: możesz wcześniej lekko rozwałkować, możesz odrywać po kawałku i układać w formie, następnie wyrównać np. wałkując szklanką (ułożoną na boku) wewnątrz formy. Wyrównaj, ponownie schłodź w lodówce przez około 30 minut. Przed samym pieczeniem nakłuwaj ciasto widelcem. Piecz w temperaturze 190 - 200ºC przez około 15 - 20 minut lub krócej, do zezłocenia i wypieczenia ciasta. Wyjmij, wystudź.

Galaretka z malinami:

600 g malin (świeżych lub mrożonych), 3 malinowe galaretki (każda na 500 ml wody), 3,5 szklanki wrzącej wody (maliny mrożone wcześniej rozmrozić na durszlaku). 

3 malinowe galaretki rozpuść w 3,5 szklankach wrzącej wody. Przestudź, wymieszaj z malinami. Odłóż do lodówki do lekkiego zgęstnienia galaretki. Tężejącą galaretkę wyłóż na kruche ciasto, wyrównaj, schłodź w lodówce.

Krem śmietankowy z wanilią:

500 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej, 250 g serka mascarpone, schłodzonego, 3 łyżki cukru pudru, 1 łyżeczka pasty z wanilii lub nasionka z 1 laski wanilii

Wszystkie składniki umieść w misie miksera. Ubij  do otrzymania gęstego kremu. Krem przygotować bezpośrednio przed wyłożeniem na ciasto.

Beza z migdałami:

3 białka, w temperaturze pokojowej, 150 g drobnego cukru do wypieków, 2 łyżeczki mąki (skrobi) ziemniaczanej, 40 - 50 g płatków migdałów

Białka umieść w misie miksera. Ubijaj, zwiększając obroty miksera, do otrzymania sztywnej pianki. Dodawaj cukier, stopniowo, łyżka po łyżce, aż do wyczerpania cukru i otrzymania gęstej, błyszczącej piany. Pod sam koniec ubijania dodaj mąką ziemniaczaną. Formę o wymiarach 23 x 33 cm odwróć do góry dnem. Wysmaruj masłem, wyłóż papierem do pieczenia. Masę bezową rozsmaruj na papierze na wielkość blachy. Oprósz płatkami migdałów. Piecz w temperaturze 140ºC przez około 1 godzinę. Beza powinna być chrupka i wypieczona, lekko popękana. W razie konieczności lekko przedłóż (lub skróć) czas pieczenia. Wystudź.

Ciasto wyjmij z lodówki, gotowy krem wyłóż na galaretkę, wyrównaj. Na wierzch wyłóż wystudzoną bezę. Schłodź przez 2 godziny w lodówce. 

Smacznego... Moim domownikom nie muszę dwa razy powtarzać jakie dzisiaj jest ciacho ;)