Diagnoza: nowotwór! Jak rozmawiać z bliską osobą?

Już u kolejnej,  bardzo bliskiej mi osobie zdiagnozowano nowotwór… Tym razem nowotwór złośliwy: guz piersi… Coraz częściej nowotwory dotykają naszych bliskich a my nie potrafimy z nimi, o nich rozmawiać… Tematyka raka wprowadza nas w zakłopotanie… Z jednej strony strach spowodowany możliwością utarty kogoś bliskiego, z drugiej strony walka o jej/jego życie. Warto to zmienić! Zacznijmy rozmawiać i się wspierać… Nasze doświadczenia mogą pomóc…  

Jak rozmawiać z chorym na raka?

Dla osoby, u której zdiagnozowano chorobę nowotworowej,  to bardzo trudny czas. Ważne aby nie zostawiać jej z tym samej. Bądź przy niej, choćby tylko milcząc!

Pytaj tę osobę: „Jak mogę Ci pomóc?“, „Co mogę dla Ciebie zrobić?“.

Chora osoba często nie chce od nas wsparcia, pomimo, że potrzebuje takiej pomocy. Jeśli masz ochotę być z nią, nie czekaj, aż sama Cię o to poprosi (proszenie dla osób chorujących często jest trudne). Przejmij inicjatywę, dzwoń, oferuj swoją pomoc, gotowość i wsparcie na różnych płaszczyznach.

Nie udawaj, że Ci jest łatwo w takiej sytuacji! Nie mów choremu, że „wiesz co czuje“ i że „będzie dobrze“, bo nie wiesz, jak będzie! Pamiętaj, że najważniejsza, w byciu z osobą chorą na raka, jest szczerość! Udając i kłamiąc – tworzysz barierę między Tobą a chorym. Uśmiechaj się, słuchaj z uwagą i spokojnie rozmawiaj, bo to działa, na chorego, uspokajająco.

Nie udawaj, przed chorym, że łatwo możesz mówić o takich sprawach, bo to zawsze i dla wszystkich jest trudne. Nie udawaj, że wszystko jest w porządku, bo nie jest! Mów o swoich lękach, obawach i odczuciach.

Bardzo ważną sprawą dla chorych jest wyrzucenie z siebie męczących i złych emocji. Dajmy i pozwólmy, i choremu, i sobie wyrazić emocje. Nie kumulujmy ich, bo to działa destrukcyjnie w obie strony… Pozwól choremu na wykrzyczenie bólu i smutku!  Chorobie często towarzyszy agresja i bezsilność ale nie bierzmy złości chorego do siebie.

Daj sobie czas na odnalezienie się w nowej sytuacji. Otwórz się na chorą osobę. Najpewniej sama wskaże Ci drogę – towarzyszenia jej w tym trudnym czasie.

Czego nie należy robić podczas opieki/rozmowy z osobą chorą na raka?

Chory oczekuje normalności. Mimo, że choroba może ograniczać sprawność, pozwól bliskiej osobie na niezależność. Nie wyręczaj go, nie zabieraj mu jego autonomii… W jego życiu wystarczająco dużo już się zmieniło.

Nie wiesz, co jest dobre dla bliskiej Ci osoby, nie jesteś na jego miejscu więc nie dawaj porad i nie pouczaj! To ją będzie irytowało..

Na pewno nie jest wsparciem mówienie, że wszystko będzie dobrze, że nie ma się czym martwić. Psychiczne wspieranie chorego to niezawodna obecność, gotowość do wysłuchania również gorzkich i trudnych słów, „bycie po jego stronie”, budowanie nadziei i podtrzymywanie jej gdy gaśnie. Wspieranie oznacza trwanie przy chorym bez względu na przebieg choroby i jego reakcje.

Większość chorych jest bardzo wyczulona, gdy się nad nimi litujemy, nie róbmy tego!

Nie lekceważmy skarg dotyczących przeżyć bólowych ani nie polemizujmy z doznaniami chorego. Na każdym etapie leczenia choroby nowotworowej dbajmy o komfort życia chorego i korzystajmy z poradni leczenia bólu lub pomocy poradni terapii paliatywnej czy hospicyjnej.

Trzy lata, trzy nowotwory, trzy różne doświadczenia… Chciałabym już raz na zawsze zamknąć limit nowotworów w „moim życiu” (mam na myśli rodzinę, bliskich oraz przyjaciół).

BĄDŹMY CZUJNI… I BADAJMY SIĘ!